چگونه دسترسی اپلیکیشن های موبایل رو به اطلاعات شخصی محدود کنیم؟

بیاین یک روز عادی زندگی پدر و دختری رو در نظر بگیریم که برای تفریح قراره به پارک برن. صبح اون روز، پدر کامپیوترش رو روشن میکنه تا هوا رو چک کنه، اخبار رو مرور کنه و نقشه مسیر پارک رو برای عبور از ترافیک بررسی کنه. در حین رانندگی، 4 اپلیکیشن در پشت زمینه گوشی اون در حال بروزرسانی داده های مکانی بطور منظم هستن و سازنده های این اپلیکیشن ها بعد ازینکه داده ها رو از گوشی کاربر میگیرن، به نفر سومی میفروشن که کاربر تاحالا اسمش رو هم نشنیده! نکته جالب تر اینجاست که با وجود اینکه اپلیکیشن ها ادعا میکنن این داده ها رو مخفی نگه میدارن اما به اون نفر سوم این اجازه رو میدن که علاوه بر داده هایی که از خودشون میگیره، مقایسه ای با اطلاعات سایر اپلیکیشن های کاربر داشته باشه. این بدین معناست که اطلاعاتی که از اپلیکیشن های مختلف دریافت میشه برای هر شرکت یا سازمانی قابل خریداری هست و میتونه نمایه کامل و دقیقی از حرکات روزمره یک شخص ایجاد کنه.

حالا برگردیم به داستان این پدر و دختر...
دختربچه در مسیر رفتن به پارک در ماشین با گوشی پدرش وارد اپلیکیشن بازی میشه. ناگهان در بالای بازی تبلیغ خرید اسکوتر ظاهر میشه. شاید شما کاربران بروزرسانی فکر کنین که این اتفاقی بوده اما برخلاف تصور، این تبلیغ کاملا عامدانه برای گوشی این پدر ارسال شده چون شرکت خرید اسکوتر بررسی کرده که کاربر این گوشی یک دختر کوچک داره و با بررسی درامد اون، تشخیص داده که احتمالا توانایی خرید این اسکوتر رو داراست. این تبلیغ نه فقط روی این بازی بلکه روی سایر اپلیکیشن های گوشی و مرورگر کامپیوترش هم براش ظاهر میشه.

زمانی که به پارک میرسن در حین بازی دختربچه وارد اپلیکیشنی که فیلتر خرگوش داره میشه و از خودش و پدرش سلفی میگیره. در اینجا اپلیکیشن فیلتر عکس نه تنها به عکسی که داره ادیت روی اون انجام میده دسترسی داره بلکه به کل عکس های گالری اختیار دسترسی پیدا میکنه و اگر مکانیاب عکس در حین انداختن اون روشن باشه، اپلیکیشن مسیر عکس هایی که طی زمان گرفته شده رو ردیابی میکنه.
بعد از ادیت عکس، پدر اون رو روی شبکه مجازی به اشتراک میذاره. حالا شبکه مجازی در اینجا دست به کار میشه و فعالیت آنلاین اون لحظه پدر رو مرتبط میسازه با سلسله ای از اطلاعات دیگه مثل عادات خرید، ایمیل شخصی و سایر شرکت هایی که برای این کاربر تبلیغ ارسال میکنن.
پدر و دختر در مسیر برگشت به منزل در یک بستنی فروشی متوقف میشن. پدر طبق عادت از کارت بانکیش هزینه بستنی رو پرداخت میکنه و با اینکار، اطلاعات جدیدی به پروفایل اطلاعات جامع اون اضافه میشه: مکان مغازه و مبلغی که اون پرداخت کرده. این بعلت اینه که پدر قبلا اطلاعات کارت بانکیش رو در اپلیکیشن کیف پول موبایلش ذخیره کرده بوده. سپس در مغازه اسباب بازی فروشی متوقف میشن. حالا شرکت هایی که میخوان برای گوشی این کاربر و مشخصا در اپلیکیشن های بازی که دختربچه ازون ها استفاده میکنه تبلیغ بفرستن، میدونن که محوریت این تبلیغ ها بایستی مواد خوراکی شیرین و اسباب بازی باشه. در نهایت در انتهای روز، شرکت هایی که این کاربر تاحالا اسمشون هم به گوشش نخورده نمایه کاملی از اطلاعات روزمره اون دارن! میدونن منزلش کجاست، چه عادات غذایی داره، از چه وبسایت های اخبار رو دنبال میکنه و چه چیزهایی دخترش رو میتونه خوشحال کنه.

اپل برای حل این مشکل چه پیشنهادی ارائه میده؟
اپل معتقده که حریم شخصی حقوق طبیعی افراد هست برای همین محصولات و سرویس هاش رو طوری طراحی میکنه که از 4 قانون زیر تبعیت کنن:
1. کاهش داده ها: اپلیکیشن ها موظفن کمترین میزان داده رو برای سرویس دهی از کاربر دریافت کنن.
2. پردازش داده ها در گوشی کاربر: این بدین معناست که اپلیکیشن ها بجای اینکه داده ها رو به سرورهای اپل بفرستن باید روی گوشی خود کاربر پردازش کنن تا امنیت کاربر حفاظت شه و همچنین گرداوری داده ها کاهش پیدا کنه.
3. شفافیت در کنترل: باید اطمینان حاصل شه که کاربران بدونن اجازه دسترسی در چه سطحی از اطلاعاتشون رو به اپلیکیشن دادن و بتونن روی این مساله کنترل داشته باشن.
4. حفاظت: سخت افزار و نرم افزار باید در کنار هم و در راستای امنیت داده های گوشی کاربر قدم بردارن.

با این 4 هدف، اپل در این راستا قدم برداشته که کاربر از میزان دسترسی اپلیکیشن ها مطلع باشه و از حریم شخصیش محافظت شه. برای همین در دو دهه اخیر، محصولات اپل پرطرفدارتر شده ان چون برای کاهش داده ها از هوش مصنوعی استفاده میکنه. در نتیجه شرکت هایی که این اطلاعات رو گرداوری میکنن به نمایه ای از گوشی شما دسترسی ندارن

در داستانی که در بالا مثال زدیم:
اگر پدر از مرورگر سافاری (Safari)برای بررسی وضعیت هوا استفاده کرده بود، محافظ ردیاب هوشمند جلوی ردیابی این فعالیت رو بصورت خودکار میگرفت.
اگر پدر از اپلیکیشن Apple Newsبرای دنبال کردن اخبار صبحگاهی استفاده میکرد، اپل محتوای اخبار رو بنا به علایق اون براش ظاهر میکرد بدون اینکه بدونه او چه کسی است.
اگر این کاربر از نقشه اپل (Apple Maps)برای بررسی وضعیت ترافیک استفاده کرده بود، کسی جز خودش از مکان هایی که رفته بود مطلع نمیشد.
زمانی که دختربچه از اپلیکیشن فیلتر عکس استفاده میکرد، پدر این حق رو داشت که اپلیکیشن فقط به سلفی گرفته شده دسترسی داشته باشه بجای کل عکس های گوشی.
در آیفون، مرتبا به کاربر گزارش میشه که چه اپلیکیشن هایی در پشت زمینه به مکان اون دسترسی دارن. قبل از اجازه دسترسی به اپلیکیشن، کاربر میتونه انتخاب کنه که فقط حدود مکانی که هست به اون داده بشه یا اینکه تنها یکبار مکانش ردیابی شه.

و در پایان روز، محصولات اپل و مشخصه های امنیتی اون ها به کاربر شفافیت و کنترل بیشتری روی حجم داده های به اشتراک گذاری شده و نحوه استفاده از اون ها میدن.